अगदी परवाची गोष्ट. नेहमी प्रमाणे माझ्या स्टेट्स वरील कवितेला कोणी कोणी दाद दिली वाचत होतो आणि संभव साबळे नाव समोर आलं आणि ते नाव मला तीसपस्तीस वर्षे मागे घेऊन गेलं….
मैत्रीतही फार जवळ जाऊ नये, गरजेविना सोबत करू नयेकोणाच्या मोठेपणाचे श्रेय, आपण उगा कधीच घेऊ नयेअवचित पडते धरेवर उल्का, खोट्या भ्रमात जगू नयेप्रेमात सारेच क्षम्य समजून, माणुसकी उधार मागू नये…
‘मोठ्या झाडांखाली लहान रोपं वाढत नाही असं म्हणतात. मोठ्या झाडाला वाटत माझ्या छायेत ही सर्व सुरक्षित आहेत पण वास्तव वेगळच असतं, आव्हानांचा सामना केल्या खेरीज त्यांना अनुभव कुठून मिळणार? म्हणूनच…
मन विषण्ण होते जेव्हा ती ऐकते, ‘ती कुणावर उपकार करत नाही’आयुष्य झिजवून संसार करतांना उपेक्षित जिणे सतत साहत राही काय दुराग्रह धरून बसलाय दीपक, तिचं तिलाच कधी कळलं नाही‘माझी आई’…
काल ‘बाळ्याक’ विकत घेऊक सोनवड्याचो दलाल इलो होतो. सोबत परबांचो महेश होतो. नाय होय नाय करत सैय्यद मुसड्यान बाळ्याचे बारा हजार विदल्याच्या हातीत टेकवल्यान. विदल्यान पंधरा हजार रेटून धरले सैयद…
तू अबोल का आहेस? असे मी तिला नेत्रांनी विचारलेउत्तरादाखल तिने माझ्याकडे पहात मंद स्मित केले ती जेव्हा जेव्हा दिसायची काळजाचा लचका न्यायचीतिच्या सौंदर्याची तुलना, मधुबालाशीही न कधी व्हायची ती होती…
भाग १ व भाग २ वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा. “तु म्हणतस ता ठीक आसा पण मगे गौरीक कोण बघित, फार लहान आसा म्हणान पंचायत, पुढल्या वर्षी एक वर्ष पुरा होईत,…
भाग १ वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा. घरात गरमच होत होते म्हणून संध्याकाळी शेजारची कुटुंब चाळी बाहेर हवेवर बसली होती. गौरीलाही धुपट बांधून घेतलं होतं. शेजारच्या बायका गौरी सोबत बोबडं बोबडं…
अरूंधती आपले गाव पोईप सोडून आपल्या काकांकडे निघाली होती, तिने नुकतीच ११वी ची परीक्षा दिली होती. काकांचे बाळ लहान असल्याने बाळाची देखभाल करण्यासाठी काका तिला गोरेगाव शास्त्रीनगरला घेऊन चालले होते….
