संकल्प नवा

श्वासात भरून घेतला, मी वनराईत मोकळा श्वास
कितिक युगे तिने जपला मज जगवण्याचा ध्यास ?

स्वार्थी अंधधूंद आम्ही, तरूवरांचा केला किती नाश
परी नवनिर्मीतीचा तिचा उत्साह, ती झुंजली खास

कधी वणवा, कधी कुऱ्हाड, तिजवर आक्रमणे अनेक
खोड कधी, मूळे, कधी ओरबाडू पाने, केला तिचा उपहास

सरपण कधी तुळया कधी फर्निचर, होती तिजवर आघात
सोलून तिची कातडी बनविले औषध, परी केला न तिने संताप

कत्तल कितिदा केली आम्ही, हमरस्ता, धरणे, पाट शेतास
आणून जेसीबीचा राक्षस, उखडण्यास तिज आवळला पाश

न दिसले तिचे अश्रू कुणा, न तिजसाठी कुणी कधी गहिवरले
आठवा जरा मनाशी तुमच्या, जगण्यास तिने काय नाही पुरविले!

जीवनसाठी पुरविली शुद्ध हवा, उमेद जगविण्या नवी पालवी
जोजावले चवऱ्या ढाळुनी, तुमचा थकवा अन शीण घालावी

काय तुम्ही दिले तिजला स्व मनाला जरा पहा विचारूनी?
उपकारांची फेड करता अपकाराने तिचा परीवार जाळूनी

पिढीने केल्या चुका सुधारू अन्याय आता तिच्यावरील थांबवू
नव्या पिढीचा संकल्प, हवा नवा, चला प्रत्येकी एक झाड लावू

इतर कविता वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा